නිමා නොවෙන කතාවක් ❤

  

දෑ ත  අල්ලන් ඇවිද ගිය මැයි මල් ඉහුණු දිගු         මාවතේ

  බිමට බර  උන අතු අගින් මල් සුවඳ විහිඳුනි  දස      අතේ

දැස මග හැර ඉන්න හැදුවත් වෙලී නුඹේ හැඩිදැඩි  අතේ

එබුණු හැටි මට තාම මතකයි බලෙන් ඔය ඇස් මගේ දෙසේ 

තෑගි දුන් රතු ගවුම ඇන්දේ කිවු නිසයි නුඹ බල

 කරන්

පාරවන්නට නොවෙයි ඔය හිත සත්තමයි මගේ රත්තරන් 

ගවුම මැණිකට හැඩයි කදිමට අනේ නුඹ මගේ ඉස්තරම් 

කීවා මතකයි එදාත් අද වගේ කඳුලු ඇස් අග හිර  කරන්

සුසුම් ඇවිලි හිතම ගිනිගෙන දවයි උහුලනු බැරි   තරම් 

වාන් ඇර දැමු කඳුලු උල්පත ගලයි මුලු හිත හිර    කරන්

වෙන්ව යන්නට බෑ මටත් නුඹේ සෙනේ මග හැර දුක දරන්

යන්න වෙනවා එත් මග හැර මක්කරන්නද     රත්තරන් 

සැලීඇසිපිය ගැලු කඳුලක් පිස දමා රලු ඔය අතින්

රිදෙන තරමට තුරුලු කර නුඹ සිරස සිම්ඹා ආදරේන්

ඈත් වෙන්නට ලෝබ හිතුනත් නුඹට නතු වු උණුසුමින්

අදයි අන්තිම දවස නුඹ මා මුණ ගැසෙන මේ සෙනෙහසින් 

හින දැක්කේ නුඹේ වෙන්නට වැටි පා ළග සෙනෙහසින් 

කූඩු වි දුක බෙදා ගන්නට නුඹ නමින් එක හදවතින්  

එත් රන්කද කොම ඉන්නද අපට අප හිමි නෑ ඉතින්

අදින් පසු අප එකට එක් වී මෙලෙස මුණ නොගැසි ඉමු 

කප්පරක් දුක් හිතට දැනුනත් ඉතින් අපි ඉවසා ගමු 

යනෙන මග තොට දුටුව මුත් අපි දෑස් මගහැරලා යමු

මේ බවේ විතරයි කියා ඉතින් දැන් අපි ගිවිසා ගමු❤